خصوصيات فيزيكي عسل
قابليت جذب رطوبت هوا توسط عسل
عبارت است از توانايي جذب رطوبت هوا توسط يك ماده .
اصطلاح فوق معمولا به وسيله رطوبت نسبي هوا بيان مي شود كه ماده با آن در حالت تعادل قرار مي گيرد ؛
يعني ، نه رطوبت مي گيرد و نه رطوبت از دست مي دهد .
درجه واقعي قابليت جذب رطوبت هوا توسط عسل به تركيب ويژه نمونه ، تركيب قند و محتواي رطوبت عسل بستگي دارد .
اختلاف ميان نمونه ها زياد نيست ؛
عسل با ۴/۱۷ درصد رطوبت با هوايي كه داراي ۵۸ درصد رطوبت نسبي است در تعادل قرار دارد .
چنين عسلي اگر در معرض هوايي با رطوبت بيشتر قرار گيرد ،
از چنان هوايي رطوبت جذب كرده و چنان چه در معرض هواي خشك تر با رطوبت نسبي كمتر از ۵۸ درصد قرار گيرد ،
آب از دست مي دهد .
تغيير رطوبت تا زماني كه عسل حاوي مقدار رطوبتي معادل رطوبت محيط شود ، ادامه مي يابد .
خصوصيات فيزيكي عسل
مارتين ملاحظه كرد كه لايه سطحي عسل به تندي رطوبت محيط را جذب مي كند .
آب جذب شده آرام تر به اعماق ظرف نفوذ مي كند . زماني كه عسل در معرض هواي خشك قرار گيرد .
رطوبت را به طور آهسته تر از دست مي دهد ، زيرا مثل پوست داراي سطح خشك نسبي است .
اين سطح نازك همان طور كه رطوبت را جذب مي كند ،
ميتواند به عوامل تخميري اجازه ورود به درون عسل را بدهد و همان طور كه رطوبت به درون عسل نفوذ مي كند ،
به سرعت مستعد آلودگي سطحي مي شود .
قابليت جذب رطوبت هوا توسط عسل بيشتر از شربت ذرت يا شربت تبديل شده است .
اين قابليت يك ويژگي خوب براي عسل محسوب مي شود
و عسل با اين خاصيت خود به انواع شيريني هاي ساخته شده با عسل امتياز تازه ماندن به مدت طولاني تر را مي دهد .
از اين خاصيت عسل براي ممانعت از خشك شدن بيش از حد محصولات تنباكو نيز استفاده شده است .
برچسب: ،
ادامه مطلب
